مطالعه جلد اول کتاب “از پادشاهي مطلقه تا سقوط جمهورى دموكراتيك افغانستان” نوشته عبدالوكيل، وزير خارجه سابق كشور را تمام كردم. در پهلوى روايت رويدادهای سياسى سال های (۱۳۴۳- ۱۳۶۷)، كتاب به شرح مفصل فراز و نشيب هاى زندگى، مبارزه سياسي و دوره كارى نويسنده كه در تحولات سياسى آنزمان نقش مهمى داشته مى پردازد:
موضوعاتى مهمى ايكه براي من در اين كتاب تازگى داشت:
- نويسنده تلويحاً قتل مير اكبر خيبر (عضو ارشد حزب پرچم)كه باعث تسريع تحولات سياسى و بالاخره سقوط حكومت مرحوم سردار محمدداود مى‌گردد را كار دست حفيظ الله امين ميداند،
- سیاست چندگانه اتحادشوروی؛ حزب کمونیست، وزارت خارجه، (ک جی بی) و استخبارات اردوی شوروی (گ ر او) در قبال سیاستمداران و تحولات جاری در افغانستان،
- در جريان ١٢ دور مذاكرات نفس گير ژينو، بالاخره رئيس جمهور نجيب الله در نتيجه فيصله بيروى سياسي “حزب وطن” آماده می‌شود تا بخش چهارم توافقنامه ژينو، يعنى برسميت شناختن ” سرحدات موجود شناخته شده بين المللى” ميان افغانستان و پاكستان را قبول کند اما این عبارت در نتیجه مقاومت و مشاجره عبدالوكيل وزیر خارجه با او و مشاورین روس به “سرحدات يكديگر” در متن توافقنامه تغيير مى كند،
- با وصف فشار هاى مختلف ايكه در نتيجه تصمیم خروج نيروى نظامى اتحاد شوروى متوجه داكتر نجيب الله و حكومت اش بود، داكتر نجيب پروتوکول انصراف افغانستان از خسارات ناشی از جنگ را که توسط شوروى تهیه شده بود را امضا نمی‌کند، بلکه متن تصحیح شده را كه مسووليت را متوجه اتحاد شوروى مى‌ساخت امضا و نزد خود نگاه می‌کند كه متاسفانه در حال حاضر مفقود است.
مطالعه كتاب به قشر سیاسی، علاقمندان تحولات تاريخى و سياسى و نسل جوان كشور توصيه مى گردد.