سوخته لاله زار من رفته گل از کـــــنار من
بي تو نه رنگم و نه بو ای قدمت بهـــــــار من
دوش نسيم مژده يی گل بسر امـــــــيد زد
کز ره دور ميرسد سرو چمن ســـــــوار من
گر به تبسمی رسد صبح بهار وعـــــده ات
آيينه موج گل زند تا ابد از غــــــــــــــبار من
گر همه زخم خورده ام گل ز کف تو برده ام
باغ حناست هر کجا خون چکد از شکار من
فرصت ديگرم کجاست تا کنم آرزوی وصل
راه عدم سپيد کرد ششجهت انتظــــــار من
عکس تحير آب رنگ منفعل است از آيينـــــه
گرد نفس نميکند هســـتی ء من ز عار من
آه سپند حسرتم گرمی مــــــجمری نديد
سوختنم همان بجاست ناله نکرد کـــــــــار من
خاک طپيدنم که برد گرد مرا بـــــــــکوی تو
بنده ء حيرتم که کرد آيينه ات دچـــــــــــار من
ظاهر وباطن دگر نيست بساز اين نــشـــــــاط
تامن و تو اثر نواست نغمهء توســـــت تار من
گر به سپهرم التجاست ور مه و مهرم آشناست
بيدل بيکس تو ام غير تو کيـــــست يار من