اندریو پاول سبرتون، معاون سرمنشی ملل متحد هدف از سفرش به کابل را بررسی روند پروژه‌های جاری و گفت‌وگو با نهادهای دولتی برای تداوم و گسترش فعالیت‌های صندوق جمعیت ملل متحد عنوان کرد.
یوناما: برای رسیدگی به مهاجران بازگشته به ۴۰۰ میلیون دالر نیاز است.
برنامه جهانی غذا: برای رسیدگی به نیازمندان در شش ماه آینده به ۴۵۱ میلیون دالر نیاز داریم.
یو‌ان‌دی‌پی: احیای شکننده اقتصاد افغانستان، پاسخگوی نیازهای معیشتی مردم نیست. با وخیم‌تر شدن وضعیت اقتصادی-اجتماعی، بحران نابرابری در افغانستان، به‌ویژه برای زنان آشکارتر می‌شود.
کاردار سفارت جاپان: «روند دوحه و تشکیل گروه‌های کاری برای سکتور خصوصی و پیکار با مواد مخدر، بسترهای کلیدی اعتمادسازی میان ا.ا.و جامعه جهانی است.»
آدام بولر، نماینده ترامپ در امور گروگان‌ها: «دیپلوماسی گروگان‌گیری طالبان باید پایان یابد. ما همچنان به تعهد خود برای تضمین آزادی محمود شاه حبیبی و تمام امریکایی‌های گروگان متعهد هستیم.»
رئیس انستیتوت مطالعات بین‌المللی آسیای میانه ازبیکستان: «ما به افغانستان به‌عنوان یک فرصت راهبردی نگاه می‌کنیم؛ فرصتی برای همکاری بین آسیای میانه و جنوبی. رویکرد ما روشن است: ثبات از مسیر اتصال.»
قزاقستان و ازبیکستان به‌طور جداگانه طرح‌هایی را برای ساخت خطوط جدید راه‌آهن در افغانستان به هدف ایجاد مسیر ترانزیتی مستقیم به بنادر اقیانوس هند آغاز کردند.
نمایندگان ویژه اوزبیکستان و پولند برای افغانستان بر تقویت همکاری در بخش‌های مختلف با کابل تأکید کردند.
ریچارد بنت: مقام‌های سوئیسی به من اطمینان دادند که اخراج مهاجران براساس قومیت از این کشور هیچ گاه مورد بحث نبوده است.
حنیف اتمر: طرح اخراج مهاجران بر اساس قومیت نشان‌دهنده درک ناقص و نادرست سوئیس از ظلم طالبان است.
اعضای جنبش فریاد زنان: طرح واگذاری کرسی نمایندگی دایمی در ملل متحد به گروه طالبان «بی‌اعتنایی آشکار» به اصول و تعهدات سازمان ملل در برابر حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان است.
لطیف پدرام: «طرح سرشماری نفوس که به وسیله‌ی اداره طالبان مطرح شده است بسیار خطرناک است. نتیجه‌ی آن را در صورت موفقیت همین اکنون می‌توان پیشبینی کرد: اکثریت‌سازی مطلق و قاطع به نفع قوم افغان/پشتون.»
وزارت خارجه طالبان نسبت به تنش‌های نظامی میان هند و پاکستان ابراز نگرانی کرد و از دهلی‌نو و اسلام‌آباد خواست که اختلافات خود را از راه دیپلماسی حل کنند.
ملا عبدالسلام ضعیف: «اسلام‌آباد پشتون‌ها را برای جنگ در برابر هند تشویق خواهد کرد. این جنگ وجه مذهبی ندارد و یک جنگ سیاسی است. پشتون‌ها باید پای خود و فرزندان جوان‌شان را از این بازی بیرون بکشند.»
محمد صادق خان، نماینده ویژه پاکستان: «تی‌تی‌پی همچنان یک چالش جدی برای روابط دوجانبه است. طالبان نتوانسته‌اند مانع فعالیت‌های این گروه از خاک افغانستان شوند.»
صادق خان: «هر زمانی که ما رابطه با افغانستان را نادیده گرفتیم، تاوان آن را پرداختیم. ضرب‌المثل ‘یک بخیه به‌موقع، از نه بخیه جلوگیری می‌کند’ دقیقاً در مورد رابطه ما با افغانستان صدق می‌کند.»
دو هفته پیش، وزیر خارجه پاکستان در سفری به کابل برای حل تنش‌ها با طالبان، به‌گونه رسمی از امیرخان متقی دعوت کرد تا به اسلام‌آباد سفر کند. ملا هبت‌الله به متقی اجازه انجام سفر به پاکستان را نداد.
خان‌جان الکوزی، عضو هیات مدیره اتاق تجارت: «ما از دولت‌های پاکستان و هند می‌خواهیم که مسایل ترانزیتی و تجارتی را از مسایل سیاسی و امنیتی جدا سازند.»
رحمت‌الله نبیل، رئیس سابق امنیت ملی افغانستان، در واکنش به اظهارات رئیس دفتر سیاسی جبهه مقاومت گفت نباید «بگرام را با منطق قومیت حاتم‌بخشی کنیم.»
رحمت‌الله نبیل: جبهه مقاومت باید واژه «ملی» را از عنوانش بردارد. «وقتی پسوند ‘ملی’ به یک عنوان سیاسی افزوده می‌شود، تنها زینت لفظی نیست، بلکه تعهدی است به همه مردم؛ فارغ از قوم، زبان و جغرافیا.»
حبیب‌الرحمان حکمتیار: «چه حرف‌های طفلانه‌ای آدم می‌شنود. در نگاه برخی مفاهیم ملی هیچ ارزشی ندارد و گویی بگرام را با گرام معامله می‌کنند. برخی چنین تصور می‌کنند که امریکا پشت میز خرید نشسته و منتظر است ببیند چه کسی حاضر است با بهایی ارزان‌تر معامله کند.»
لطیف نظری، معاون وزارت اقتصاد طالبان: «افغانستان جغرافیایی واحد و تجزیه ناپذیر است، در طول تاریخ فرزندان این کشور از این خاک و جغرافیا در مقابل متجاوزان، با قدرت دفاع کرده اند.»