• 1404-06-15 9:15 قبل از ظهر

نشست شورای امنیت سازمان ملل

سنبله 29 1403

سیما باهوس مدیر اجرایی بخش زنان ملل متحد: ۹۰ درصد از زنان و دختران گفته‌اند که وضعیت روانی آن‌ها بد یا بسیار بد است.

سیما باهوس: ۶۴ فیصد زنان، در بیرون از خانه خود را کاملاً ناامن حس می‌کنند و ۷۰ فیصد زنان، در خارج از منزل با سورفتارها از سوی اعضای طالبان مواجه اند.

سیما باهوس: «ما نباید حقوق زنان یا نمایندگی زنان را به برخی پیشرفت‌های احتمالی و فزاینده، چه در زمینه مبارزه با مواد مخدر یا پیشگیری از تروریسم، مبادله کنیم. این رویکرد در دهه ۱۹۹۰ ما را شکست داد.»

از نوار صوتی مینا، پناهجوئی که در روند تخلیه، مجبور به ترک افغانستان شد: از نمایندگان کشورها می‌خواهیم تا با “خفقان حایل بر زنان” به گونه “انسانی و مسوولانه” عمل کنند و به آن اولویت بدهند.

نصیراحمد فایق: طالبان مردم را گروگان گرفته اند. جهان از تمام مکانیسم‌های حقوقی برای پاسخ‌گو کردن طالبان در قبال نقض حقوق‌‌ بشر استفاده کند.

نماینده امریکا: «ما متعهد به رسیدگی به نیازمندی‌های بشری مردم هستیم؛ اما صادقانه بگویم که وضعیت حقوق بشری که سریعاً در حال بدتر شدن است، تعامل با طالبان را از زاویه‌های مختلف پرسش برانگیز می‌سازد.»

نماینده امریکا: تعامل با این گروه، بر مبنای تعهدات جهانی افغانستان و به ویژه پابندی به حقوق بشر و حقوق زن استوار باشد. تامین حقوق بشر به عنوان پیش‌شرط به رسمیت‌ شناختن طالبان از «اختلافات بزرگ» امریکا با روسیه و چین است.

نماینده امریکا: ایالات متحده از تعیین نماینده ویژه سازمان ملل حمایت و این سازمان را تشویق به این اقدام می‌کند.

نماینده بریتانیا: طالبان بدون پایبندی به حقوق بشر نباید انتظار حمایت از جامعه بین‌المللی داشته باشند.

نمایندۀ فرانسه تاکید کرد که تمکین به حقوق بشر باید اولویت در هر گونه تعامل با طالبان باشد.

نماینده روسیه: «داعش تلاش دارد نیروی جایگزین طالبان شود و امنیت افغانستان و منطقه را تهدید کند. خطر افتادن سلاح‌های باقی‌مانده از نیروهای امریکایی به دست تروریست‌ها در افغانستان بسیار جدی است.»

نماینده چین: «گروه‌های تروریستی داعش و القاعده در افغانستان بسیار فعال هستند و تهدیدی جدی برای این کشور و جامعه بین‌المللی به شمار می‌روند.»

نماینده چین از طالبان خواست که به نگرانی‌های «مشروع» جامعه جهانی رسیده‌گی کنند.

نماینده پاکستان: «تروریزم تنها و بزرگترین تهدید از افغانستان به سمت پاکستان، منطقه و جهان» است. او عملکرد طالبان را در مبارزه بر ضد داعش “ناکام” توصیف کرد و ادعا کرد که طالبان به سایر گروه‌های تروریستی چون “القاعده و تی‌تی‌پی” پناهگاه امن فراهم کرده است.

منیراکرم: تی‌تی‌پی با داشتن بیش از ۶۰۰۰ جنگجو و اعضای خانواده هایشان در افغانستان؛ بزرگترین گروه تروریستی فعال در آن کشور است. تی‌تی‌پی با استفاده از تسلیحات مدرن بجا مانده از قوای خارجی و به دلیل نزدیک با القاعده به “نایب” این شبکه در منطقه مبدل خواهد شد.

نماینده ایران: «ما بار دیگر از حاکمان فعلی می‌خواهیم تا در امر‌ مبارزه با تروریزم جدی باشند و تمامی گروه‌های تروریستی را نابود کنند. محدودیت‌های وضع شده در عرصه دست‌رسی زنان برای آموزش نگران کننده است.»

نماینده هند: «هند از نزدیک وضعیت را تحت نظارت دارد تا با شرکای منطقوی و جهانی در راستای تامین صلح و ثبات در این کشور همکاری کند.

نماینده مالتا، از رفتار طالبان با “تاجیک‌ها و هزاره‌ها” ابراز نگرانی کرد و از حکومت طالبان خواست تا به ریچارد بنت “اجازۀ سفر” به افغانستان داده شود.

نماینده قزاقستان: « ما موقف سازمان ملل درباره به رسمیت شناسی طالبان در سطح بین‌المللی را دنبال می‌کنیم.»

نماینده جاپان: «ما به بررسی اوضاع ادامه می‌دهیم و با مقام‌های طالبان گفت‌وگو خواهیم کرد. با وجود او ضاع دشوار، جاپان تعامل خود را افغانستان متوقف نخواهد کرد و از مردم افغانستان پشتیبانی خواهد کرد.»

نمایندگان جاپان، بریتانیا، سویس، کوریای جنوبی و اکوادور، از انفاذ قانون امر به معروف انتقاد کردند و از وضعیت زنان ابراز نگرانی کردند.

قطع‌نامه‌ نشست شورای امنیت: اعضای این نشست خواستار رفع محدودیت‌ها بر زنان و دختران در افغانستان شدند و همچنان از حکومت طالبان خواستند تا به ریچارد بنت اجازه فعالیت در افغانستان را بدهد.

امیرخان متقی: «گزارش‌های یوناما نه تنها اینکه مستند نبوده بلکه مسلکی نیز نیست. گزارش‌های آنان بنا‌ بر ایمیل‌ های مجهول که از طرف بعضی افراد به این نهاد فرستاده می‌شود، تهیه می‌شوند.»

متقی: «قوانین امر به معروف را که ملل متحد و یوناما آن را بار بار بالا می‌کند، ما و شما عملاً می‌بینیم در کابل و دیگر ولایات که مردم و خواهران با کدام مشکل جدی روبرو نشده‌اند.»

متقی: «ما باز هم از شورای امنیت و ملل متحد می‌خواهیم که حقایق در نظر گرفته شود، چه در عرصه حقوقی بشر چه در عرصه امنیت چه در عرصه اقتصادی و همین حالت فعلی با چهار دهه گذشته قیاس شود.»