مطالعه ۴ کتاب مرحوم ر‌ه‌نورد زریاب را تمام کردم. با پایان مطالعه « گلنار و آئینه» متوجه شدم که ذوق عجیبی برای خواندن کتاب های باقیمانده‌ی استاد که در کتابخانه کوچکم وجود دارند با آمیزه از دلبسته گی و ارادت در وجودم پدیدار گشته.
متاسفانه تقدیر طوری رقم خورد که با استاد زریاب که مسأله آموز صد نویسنده بود تنها یکبار و آنهم در حد احوالپرسی مختصر که به گفته ظریفانهٔ خودش در جمع گروه «اراذل و اوباش» بدعوت برادرم فهیم دشتی به خانه آبائی ما در پنجشیر تشریف آورده بود، آشنائی حاصل شد.
و اما با برادر استاد، روانشاد عالم دانشور در زمان اقامتم در شهر مسکو شناخت نزدیک داشتم و رابطه توأم با درک و احترام متقابل میان ما وجود داشت.
روح هر دو شاد!
مطالعه آثار با ارزش بجا مانده از مرحوم زریاب را به علاقه‌مندان ادبیات فارسی و نویسندگی جداً توصیه می‌دارم.