امروز ۵۳ ساله شدم.
احمد، آخو، احمدک، نواسهٔ کرنیل صاحب، احمدجان، احمدضیأ، ضیأجان، بچهٔ جنرال صاحب، معاون صاحب، وطندار، بیادری، کاکا احمد، ماما احمد، احمد آغا، خواهرزادهٔ داکتر صاحب، څاړنوال صاحب، بردار دشتی صاحب، معاون صاحب، مستر ضیأ، رئیس صاحب، استاد ضیأ، کجکنِی صاحب.
در میان این همه نام ها، تنها تخلص (کجکنِی) انتخاب خودم است.
سال ها پرسیدم از خود کیستم؟
آتشم، شوقم،شرارم، چیستم؟
دیدمش امروز و دانستم کنون
او بجز من، من بجز او نیستم ( مولانا)